Het was een twijfelgeval. Niet de bands, die wilden we wel eens uitproberen, maar de gezondheid. Kwakkelende darmen zijn niet echt optimaal om een avondje Pit’s mee te pikken.
Onze fotograaf liet ons echter geen keus. Uit de zetel dan maar, hopend dat een en ander zich zou gedragen.
Waar we dachten dat de boel helemaal vol zou zijn gelopen, bleek er eigenlijk bar weinig publiek te zijn opgedaagd. Vreemd, gezien All Caps de band is van drummer Rémy Venant van La Jungle. Met laatstgenoemde band brengt hij heel binnenkort een nieuw album uit, waarmee hij dan onder meer naar Kortrijk zal komen (Pand A). Een hipsterhok waarvan het publiek duidelijk de oversteek naar de Pit’s niet wenst te maken. Geen kapper aanwezig om de baardpuntjes bij te knippen. Geen variëteiten aan thee en kleuren soep in het aanbod. Tja, dan kan dat niet natuurlijk.
Eerst was er echter Pedigree uit Doornik. Meestal komt er dan een hoop volk mee uit Doornik om één van hun bands aan het werk te zien. Dat was deze keer evenmin het geval. Niet dat het kwartet het aan zijn hart liet komen. Het was namelijk tijd om hun spiksplinternieuwe plaat voor te stellen. ‘New Freak’ (Black Basset) heet het album, en officieel kwam de plaat op deze dag uit. 293 stuks werden er geperst en die zullen er snel vandoor gaan. Het openingsnummer van de plaat, ‘Paper Hater’, is meteen de opener van het concert. Het viertal, waarvan elk lid in een hele resem Doornikse bands speelt, had er zin in. We hoorden dat Pedigree voorheen nogal beïnvloedt was door Gang Of Four. Goddank heeft Pedigree een grote koerswijziging doorgevoerd en is daar niets meer van aan. De grotendeels instrumentale nummers klinken eerder als een mengeling van postrock, postpunk en mathrock. Uiteraard met een flinke punkattitude gebracht. Enige minpuntje was de iets te lange duur van de set. Die laatste twee nummers klonken namelijk een beetje teveel als nummers die eerder in de set de revue passeerden. Daar valt op de plaat gelukkig niets van te merken.
Het duo All Caps had wat tijd nodig om hun materiaal klaar te stomen. Al die effectenbakjes, het aan de zijkant opgestelde drumstel en het complexe geluid dat de band wil neerzetten, vraagt zijn tijd om alles goed afgesteld te krijgen. Geen gitaar bij All Caps zoals bij La Jungle, maar een bassist. De bedoeling van All Caps, zo vertelde Venant aan onze fotograaf, is om wat noisier en experimenteler uit de hoek te komen dan La Jungle. Minder kraut, minder mikken op de benen maar vol voor het verrassingseffect gaan. Hun zes nummers tellend debuut (op honderd exemplaren en schitterend vormgegeven) ‘All’s Well That Ends Well’ van afgelopen december mocht ook wel eens live worden gebracht. Volumeknop omhoog en jammen maar. In zijn geheel vonden we dat de set hier en daar nog wel wat vlotter mag. We hoorden boeiende fragmenten maar net zo goed te veel spielerei die nog niet als een afgewerkt nummer klonk. Al vermoeden we dat eenmaal de routine van het samenspelen er echt goed zal in zitten, dit probleem zich vanzelf zal oplossen. De prozacgrimas van de bassist zien we door de vingers en we concluderen dat All Caps nog net niet genoeg afwijkt van La Jungle om echt te overtuigen. Nog een paar echt afgewerkte nummers erbij en dan zal het anderszijn heel wat beter tot uiting komen.
Gezien: All Caps + Pedigree – The Pit’s, Kortrijk – 8 maart 2019
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer