Samenwerken, samenwerken en nog eens samenwerken moet het motto van Staubgolds labelbaas zijn. Faust uit Duitsland met Dälek uit de VS bijvoorbeeld op Derbe Respect, Alder. De experimentele en in de jaren 70 pure krautrockband Faust behoeft geen introductie. De band, die nog steeds met interessante projecten bezig is, behoort tot de opvoeding. Dälek is een duister hiphopgezelschap dat inmiddels 2 cds uit heeft gebracht. Beiden maken ze op hun eigen wijze protestmuziek, dus de samenwerking is logisch. Wat hieruit voorkomt is zoveel meer dan je zou durven verwachten. Het is een kakofonisch monster waarin schurende gitaren tegen hiphopbeats opbeuken. Een vulkaan met continue erupties, waarbij de wat rustiger momenten meteen als spookachtig overkomen. Ze fluisteren en rappen hun tekst er doorheen, maar door een dikke mist van geluid. Het is een soort angstaanjagende kruisbestuiving van Cypress Hill, Zan Lyons, God en uiteraard Faust en Dälek. Respect, zei de overrompelde.
Milder voor je oren is de samenwerking tussen het Duitse Wechsel Garland en het Japanse World Standard. Jörg Follert maakt met zijn projecten Wechsel Garland en Wunder rustieke muziek die tegen de elektronica aanleunt. Sohichiro Suzuki is World Standard en maakt al sinds 1985 door Amerikaanse folk beïnvloedde muziek, maar ook popambient en het liefst voorzien van veel instrumenten waaronder strijkers. Op The Isle, grotendeels met de post tot stand gekomen, werken ze succesvol samen. De muziek heeft een intieme sfeer en bestaat uit zwoele en soms tegendraadse elektronica, speelgoedpiano, fragiel akoestisch gitaargepluk, strijkers en Japanse elementen. De ritmes verlopen zowel glad als met horten en stoten, wat voor genoeg spanning zorgt in de sfeermuziek. Denk aan een smeltkroes van Gel:, Sora, Penguin Café Orchestra, Pascal Comelade en FS Blumm. Lekker om bij weg te dromen bij de eerste lentezon.
