Vanuit Seattle blijven The Green Pajamas de wereld bestoken met releases. De band rond Jeff Kelly, die in de loop der jaren ook al enige soloalbums op zijn naam zette, is actief sinds 1984. De band wed opgericht door Kelly en bassist Joe Ross, die doorheen al die jaren zijn muzikale maatje trouw bleef. De aanleiding was hun interesse voor de toen populaire Paisley Underground uit Los Angeles, met onder meer bands als Green On Red, Dream Syndicate, Opal en Mazzy Star. Ze deelden de interesse van die bands in psychedelica uit de jaren 1960 en ze hebben nog steeds een voorliefde voor alles wat naar garage en The Velvet Underground ruikt. Ze debuteerden met een cassette (Summer Of Lust) op Green Monkey, en na een hiaat van twintig jaar waarin het label op non-actief stond, is de band sinds een paar jaar teruggekeerd naar het gereactiveerde Green Monkey. Inmiddels is de band toe aan zijn dertigste album (het vierde al in een jaar tijd!), de soloplaten en andere uitstapjes niet meegeteld. En eigenlijk zijn het er twee, want de cd is opgedeeld in twee grote hoofdstukken: The Fall Of Queen Bee en Cruel Dreams, Cruel Things. Beide titels klinken eerder donker, en de verhaallijnen zijn dat ook. Uiteraard zijn de muziekjes bedrieglijk frivool, soms zelfs neigend naar kermisdeuntjes. Maar hebben die laatsten ook niet dikwijls een melancholische, triestige ondertoon? The Queens Last Tango, met accordeon, is een tango met wat chacha en referenties naar wereldberoemde schlagers, of toch, zo lijkt het. En zo zitten er wel meer speelse elementen in de liedjes, terwijl de verhalen zelf tragisch zijn. Carrie en Supervirgin zijn quasi perfecte popliedjes zoals ze al jaren in het werk van Kelly en zijn kornuiten opduiken, terwijl andere liedjes meer het verhaal dragen of hun grote voorbeelden eren. In elk geval zorgen de verhaallijnen voor een coherente plaat die één van de beste uit het uitgebreide oeuvre van The Green Pajamas is geworden.