Halverwege het beluisteren van ยDe Speenzalvingeย van de Belgische black metal- groep Alkerdeel kregen we ineens een epifanie: een beetje meer psychedelische galm en je hebt ยPhallus Deiย van Amon Duรผl II, gespeeld door psychopaten. Het black metal-genre is net zoยn spectaculair Europees misverstand als krautrock indertijd. Evenals de Duitse experimentelen weten de black metal hordes er mee weg te komen: eindeloos lange nummers, even monotoon als sfeervol en mystiek. Als er al gezongen wordt, dan in Koeterwaals, waarbij de stem als instrument benaderd wordt.
ยDe Speenzalvingheย bevat maar drie songs, waarvan de langste, ยLuizigย, 28 minuten en 55 seconden klokt, even lang als de andere twee samen. Bas, drums en gitaren produceren stroperige teer, de zang is gekweld, met het zaad van Satan nog brandend achter in de keel. Een paar verassingen doorbreken de gitzwarte monotonie. In ยLuizigย duiken flarden speelfilm-dialoog op, met het geluid van stromend water en fraai folky vioolgejengel. Ook is het amusant dat titels en groepsnaam in Vlaams dialect zijn. ยPop in je moerstaalย krijgt ineens een nieuwe betekenis.
Toch is ยDe Speenzalvingeย wat onbevredigend. De drie stukken missen een heldere spanningsopbouw die de aandacht vasthoudt. Huivering volgt op huivering, maar de climax ontbreekt. Ook de productie helpt niet mee. ยDe Speenzalvingeย mag in het ยluizig repetitiekotย opgenomen zijn om een aalglad en dus ยinauthentiekย geluid te vermijden, het eindresultaat stijgt niet uit boven een veredelde oefenruimte-opname.
Goede black metal geeft je het gevoel een weg te moeten banen over een slagveld met een bloederige hakbijl, dwars door ingewanden en ledematen van tegenstanders. Niet erg moreel verheffend, maar goed om het hoofd op te frissen na een avondje debatteren in het politieke cafรฉ. En precies op dit punt stelt Alkerdeel teleur.
