Nate Wooley schrijft in de liner notes van de cd hoe moeilijk hij het vindt om onder woorden te brengen wat het samenspel met Paul Lytton inhoudt. Hij stelt dat het hem haast onmogelijk toeschijnt om vorm aan te brengen in iets dat entropie, een uiteenvallen, is. Die moeilijkheid in het verwoorden van wat er tussen hun gebeurt, reflecteert het samenspel zelf, zo zegt hij. Met Lytton lijkt elke reactie die hij heeft geleerd te geven op een muzikale actie ontoereikend. Wooley (trompet) heeft het gevoel dat hij samen met Lytton (percussie en live elektronica) steeds streeft naar ruwe expressie en constant experiment. Het improvisatiespel van het duo lijkt inderdaad op ‘Creak Above 33’ niet uit te gaan van structuren, laat staan van melodieën, maar het lijkt hun vooral te gaan om puur geluid en een reageren op elkaar. De trompettist mag de vier lange improvisaties hebben ervaren als een constant experimenteren en een afbreken van alles dat hij heeft geleerd, het resultaat komt helemaal niet als chaotisch. Of ze nu samen een nerveuzig, staccato gehakketak voortbrengen of dat de lang aanhoudende tonen van Wooley worden vergezeld van krassende uitgerekte metalige klanken van Lytton, ze bouwen steeds samen een sfeer die klopt, een klankenveld dat hecht is. De twee spelen sterk samen, reageren fraai op elkaar en leveren met Creak Above 33 meer dan 50 minuten fascinerende improvisatiemuziek.