The Shoes is de vrucht van een muzikale vriendschap tussen Guillaume Brière en Benjamin Lebeau, twee kerels uit Reims die sinds zon tien jaar allerhande projecten delen. Met The Shoes bewijzen ze hun voorliefde voor electropop, met af en toe een blik richting funk en soul. Hun nadrukkelijk songgerichte debuutplaat Crack My Bones is doelbewust een ontmoeting onder muzikaal gelijkgestemden geworden, met gastrollen voor ondermeer de Britse Esser en CocknBullKid. Die aanpak is niet typisch voor Franse artiesten, maar leidde zeker tot een coherente plaat met voldoende afwisseling, zonder overdaad. Want ook al leverden ze eerder productioneel werk voor Shakira, producersplaten in de lijn van bijvoorbeeld Unkle wilden ze ten allen tijde vermijden. Essers falsetstem trekt Stay The Same op gang, dat er met veel plaats voor live percussie een gezellig rommeltje van maakt. De gastrol voor Wave Machines in het ritmisch potigere Cover Your Eyes is dan best logisch te noemen. Anthonin Ternant (van stadsgenoten The Bewitched Hands) kreeg de ruimste plaats in de gastenkamer. Zijn indie poprock stempel wordt het sterkst doorgedrukt in The Wolf Under The Moon, terwijl een licht psychedelische toets in Time To Dance sluipt en Crack My Bones wel wat wegheeft van Empire Of The Sun die, stel je voor, de voeten op de grond houden. Cliché klinkt het meest urban, met zn versplinterde beats en r&b touch. Dat staat niet los van de inbreng van Londense straatkat CocknBullKid natuurlijk. Met Crack My Bones laten The Shoes zich typeren als een organische versie van Hot Chip, of als Klaxons zonder pathos. Dat biedt mogelijkheden in de alternatieve pop.