G.H.Q. maakt al een paar jaar het noordoosten van de VS onveilig, maar brengt pas nu zijn eerste reguliere plaat op de markt. Cassettes en cd-rs op een resem obscure labels gingen deze plaat vooraf; de tijd is echter rijp voor de fragmentarische momentopnames van een trio muzikanten die in de freakscene al een stevige reputatie hebben opgebouwd. Gitariste Marcia Bassett is de dame die het heft stevig in handen heeft en naast haar reguliere werkplek Double Leopards is ze nog actief in een resem zijprojecten, waaronder Hototogisu, Zaimph en Un. Pete Nolan is dan weer de slagwerker bij zowel Magic Markers, Spectre Folk als Wooden Wand & The Vanishing Voice. En wat met derde groepslid Pete Gunn? Die mishandelt gewoon zijn viool en zijn trompet. ‘Cosmology Of Eye’? Vijf tracks, die telkens ergens beginnen om plots weer op te houden, oorspronkelijk deel uitmakend van een groter geheel, gecreëerd in een jamsessie waaruit de naar hun oordeel beste stukjes werden geknipt en op deze gelimiteerde cd gezet. Indische ragas en Apalachenfolk vormen de basis voor akoestische improvisaties die soms richting drones gaan. Drones in de stijl van Six Organs Of Admittance en Jack Rose, wel te verstaan. De tracks zitten te los in elkaar om echt te overtuigen, maar de potentie is er wel. (www.time-lagrecords.com) Spiral Joy Band is actief sinds 2001, opereert vanuit de staat Virginia en bestaat uit (ex-)leden van Pelt en Dream Syndicate. Omdat de band tot nu toe liveoptredens prefereerde boven een studio-album, verschijnt nu pas hun officieel debuut met daarop drie tracks, simpelweg ‘Lullabye 1-3’ genaamd. Eén korte en twee heel lange dronetracks zijn het geworden, die een mediterende sfeer opwekken door middel van Tibetaanse schalen en gongen, bellen, piano, en een resem nog exotischer instrumenten als de sruti, de esraj en de tampura. De band concentreert zich op drone-marathons, waarvan Lullabye 2 een meer dan veertig minuten in beslag nemend voorbeeld is. Na een half uur zalig wegzweven op esraj-klanken worden we via schelle tonen uit onze bijna-slaap geblazen. Het schrikeffect roept eerst wrevel op, maar blijkt toch perfect bij het nummer te passen. In Lullabye 3 duikt plots een piano op, die het geluid verder verrijkt en een jazzy feel meegeeft. Net als bij G.H.Q. beïnvloeden Oosterse klanken de explorerende tocht van de muzikanten. Bij G.H.Q. bevinden we ons in India; met Spiral Joy Band verhuizen we naar Tibet.
