Hoewel Yasunao Tone al heel lang mee draait over twee jaar wordt hij tachtig heeft hij maar weinig platen op zijn naam staan. Veel van zijn werk maakte hij tijdens improvisaties en performances, die hij, als een van de eerste Japanners die actief was in de Fluxus-beweging, mede organiseerde. Muzikaal is hij altijd geïnteresseerd geweest in technologische deviaties, het gebruik van nieuwe muzikale technologische ontwikkelingen op manieren waarvoor ze niet zijn bedoeld. Daarmee is hij, net als Christian Marclay, een van de voorvaders van wat later glitch ging heten. Het verbaast dan ook niet dat Convulsive Threshold al zijn vierde album is dat verschijnt op het Oostenrijkse Editions Mego, thuishaven van vele artiesten die zich bezig houden met avant-gardistische lawaai-experimenten. Nog minder verbaast het dat Tone op een aantal van die platen samenwerkte met Florian Hecker en nu dus Russell Haswell, de ongekroonde koningen van de extreme computer music. Het resultaat laat zich raden. Drie kwartier digitale noise, haperingen, modulaties en effecten in extreme dichtheid, afkomstig van beschadigde, kwakkelende en overstuurde software, cds en apparatuur. Als je met je oren uit zou kunnen zoomen, zou er van een afstand rustgevende witte ruis overblijven, maar op dit detailniveau wordt de constante chaotische dynamiek van deconstructie hoorbaar gemaakt. Convulsive Threshold heeft dan ook veel meer te maken met onderzoek zowel op de manier dat wetenschap, als dat kunst dat bedrijft dan met muziek. Dat de cd toch in een lp-hoes is verpakt, lijkt dan ook vooral bedoeld om het begeleidende essay ergens kwijt te kunnen.