Lang had ik niks vernomen van mijn favoriete Britse trio, maar nu, als om alle stilte goed te maken, is er de vijf cds tellende box Control Room in totaal goed voor ongeveer drieënhalf uur muziek. Maken ze daarmee die stilte goed? Ja, al roept dit vijfluik ook de nodige vraagtekens op. The Remote Viewers bestaan uit David Petts, Louise Petts en Adrian Northover. Van oorsprong een saxofoontrio voortgekomen uit de legendarische band B-Shops For The Poor, groeiden The Remote Viewers door veelvuldig gebruik van zang (Louise) en elektronica uit tot een trio dat nauwelijks te categoriseren muziek maakte ergens in een denkbeeldig niemandsland tussen improvisatie, eigentijds gecomponeerd en elektronische popmuziek.
Control Room bevat enkele cds met opnamen die ze gedurende 2007 maakten met vrienden uit de Britse impro-scene en uit de elektronische muziek, maar ook een solocd van sopraansaxofonist Adrian Northover. Op deze solo-cd na, is alle muziek op Control Room van David Petts. De eerste cd, October Rush, laat The Remote Viewers horen in gezelschap van twee voormalige B-Shops For The Poor-leden Jon Dobie (gitaar) en John Edwards (bas), en de elektronica van Dave Tucker en Glenn Gupta. October Rush is één lang stuk waarin praktisch alle facetten van The Remote Viewers aan bod komen, behalve de vaak onderhuids doorwerkende zang van Louise Petts (daarvoor moeten we wachten tot de vierde cd, The Fiction Department). De wijze waarop improvisatie, compositie en elektronica hier samengaan, houdt je als luisteraar voortdurend bij de leest.
De tweede cd, The Art Of Empire, is gebaseerd op de saxofoonmuziek van de derde cd, An Affair of Cyphers de enige waarop elektronica afwezig is. Hier wordt dat saxofoonmateriaal in vijf stukken met de nodige elektronica van Adrian Nortover, Kato Hideki, Darren Tate en Glenn Gupta verwerkt tot fascinerende, donkere soundscapes.
An Affair Of Cyphers laat het pure geluid van de saxofoon aan bod komen. De drie muzikanten worden hierin bijgestaan door Sue Lynch en Caroline Kraabel, waardoor er soms hele complexe ensemblepartijen zijn te horen. Een mooie cd, vooral ook omdat het goed laat horen waartoe deze muzikanten in staat zijn en hoe apart Davids Petts gewone composities zijn. Niettemin toch niet helemaal op zijn plaats tussen de toch op een ander publiek gerichte muziek op de andere cds.
Het hoogtepunt van dit vijfluik is voor mij The Fiction Department, de eigenlijke opvolger van hun vorige album Sudden Rooms In Differend Buildings (uit 2003), met gelukkig- eindelijk een hoofdrol voor Louise Petts betoverende en soms ijzingwekkende vocalen. In negen songs komt het hele palet van mogelijkheden aan bod, van ingetogen tot uitbundig, van poëtisch tot extreem, van lieflijk tot pure muzikale SM.
Ook de laatste cd, Situations, is een buitenbeentje. Alle stukken op dit schijfje zijn solo-exercities van Adrian Northover op sopraansaxofoon. Ondanks Northovers toegepaste kennis van elektronica, is de rol daarvan op deze solo-cd relatief klein. Een enkel moment laat hij overtuigend horen hoe logisch beide werelden in elkaar kunnen grijpen, maar meestentijds gaat het om Northovers superieure spel en improvisatievermogen.