Devonté Hynes is niet bepaald een naam die bij velen een belletje zal doen rinkelen. Noch Lightspeed Champion of Blood Orange, de namen waaronder Hynes sinds 2007 zijn solowerk aflevert als singer-songwriter. Zijn faam moet hij meer hebben van het werk dat hij voor anderen heeft geleverd. Zo schreef hij voor Florence And The Machine, werkte hij samen met The Chemical Brothers en zit in de Popstar-molen van producers/schrijvers. Een leven in de schaduw, daar de creditnotes in de rock-‘n-roll zelden gelezen worden (het gaat om de zanger, niet het liedje). Coastal Grooves, zijn eerste volledige album onder de naam Blood Orange, zou daar wel eens verandering kunnen in brengen. Duikend in de jaren 1980, met verwijzingen in het geluid naar Chris Isaak, naar disco en naar Robert Palmer duikt Hynes hier midden in de golf. En dat met een prachtig album. Vrijwel alle nummers wurmen zich direct in je hoofd met het gevoel daar al tijden te hebben gezeten. Hoewel de referenties duidelijk zijn, is er geen moment dat het te bekend klinkt. Alsof hitjes van vroeger door een dikke muur heen sijpelen, waardoor je ergens een gevoel van herkenning hebt maar niet hoort wat het precies is. Disco, Queen, die ene schuifelaar, dat moment dat de dancing net de deuren sloot? Herinneringen vormen zich ter plekke. Een kunst die niet alle bands in de retro-golf beheersen en waardoor deze er duidelijk uitspringt.