Visioenen van gevallen engelen. Terwijl hypecats en blogs al weken lang de lof zwaaien over Crooks & Lovers van Mount Kimbie blijven we trouw zweren aan Clouds Are Mountains van Eleven Tigers. Mount Kimbie en Eleven Tigers zijn twee artiesten die boven zichzelf uitstijgen, elke omschrijving achter zich laten, enkel Burial en Various nemen nog wat voorsprong, maar de afstand wordt kleiner, nog even en ze rijden het gat dicht. We begrijpen de sensatie rond Mount Kimbie, maar we missen de grote woorden en de buzz waar Eleven Tigers meer dan recht op heeft. We spelen al wekenlang Songs For You in high rotation en zoeken naar de gepaste omschrijving, naar een methode om trip hop, folk, vroege Future Sound Of London en post-dubstep in één vlammende zin te stoppen zonder onze geloofwaardigheid te verliezen. Daarvoor hebben we Lifeforms van FSOL nog eens opgediept, maar we weten nu al dat daar deze zomer niet meer de tijd voor is. Meesterlijk hoe Eleven Tigers (hij heet Jakubas Dargis woont in Londen, verder is men erg karig met informatie) alle nummers in één langgerekte trip samensmelt en zijn verhaal stap voor stap opbouwt. Boeiend en bedwelmend hoe hij de bocht maakt en via Couldnt een stevige injectie dubstep meets dark soundscapes injecteert, om met Frozen Wheel er een vervolg aan te breien. We duiken onder en trakteren onszelf op een eeuwigdurende zomer. Clouds Are Mountains van Eleven Tigers heeft voor ons dezelfde aantrekkingskracht als de titelloze debuutplaat van Burial. Misschien hoog spel, maar het is niet voor niets hoog zomer. We krijgen visioenen van gevallen engelen. De metgezel van nu en morgen heet ‘Clouds Are Mountains’.