Ik heb niet doorgehad dat Thomas Belhorn al aan zijn vijfde album toe is. Ooit had ik zijn cd Remedios (uit 2004) in huis, maar hoewel apart en sfeervol wist ik niet precies wat ik er mee aan moest. Datzelfde geldt ook voor het totaal instrumentale Oblique Cheval. De Fransman Belhorn is slagwerker. Hij heeft een tijd in Texas rond de boys van Calexico rondgehangen, maar is nu weer terug in Frankrijk. Oblique betekent scheef en dat geeft goed de verhoudingen op dit album weer. Zijn schotse en scheve slagwerkgeluiden hoor je namelijk overal bovenuit. Dat gebeurt bij anderen normalerwijze niet. Maar het is zijn eigen album en dus mag het. Voor de luisteraar houdt het in dat als je naar en lekker downtempo deuntje als Aircraft luistert, je er constant het geluid van potten en pannen door heen hoort. Zijn slagwerk dringt zich in de meeste nummers, naar mijn mening, iets te hinderlijk op de voorgrond. De verhoudingen zijn kortom wat scheefgetrokken. De vooral elektronische muziek is aardig apart op dit album, maar ik kom, als niet-liefhebber van slagwerk, niet geheel aan mijn trekken. Mocht je echter wel van percussieve geluiden houden dan zul je dit ongetwijfeld een heel intrigerend plaat vinden. (www.apparent-extent.com) Nee, geef mij maar de eerste release van het Franse labeltje Beau Brun. Ook op dat album, I Love Machines van Cagesan, is er iets dat zich tussen de elektronica op de voorgrond dringt, namelijk het gesnater en getsjilp van vogels. Een Cagesan is een soort vinkje uit Australië en het album staat geheel in het teken van dit vogeltje. Wie er achter Cageson schuilgaat, is onbekend, maar hij heeft wel vijftien artiesten bereid gevonden met hem mee te werken en zo een bijzondere plaat af te leveren. Als ik het goed begrijp, hebben mensen als Toog, Momus, Felix Kubin, DJ Chienloup, Davide Balula en O.Lamm de vocals geleverd bij Cagesans elektronica. Die vocals zijn dan vooral elektronische vogelgeluiden die je overal tussen de elektronische bliepjes en downtempo riedeltjes van Cagesan hoort. Een aantal mensen heeft daarbij iets extras gedaan, zoals de Duitser Günter Reznicek, die de Beatles-song Free As A Bird op een originele manier covert. De Amerikaan MC Cat Genius speelt op een freaky manier met Unbeschreiblich Weiblich van Nina Hagen en heeft daarbij zelfs een leuke cut-up video bijgemaakt (zie YouTube). Een album waarop kortom veel te ontdekken valt voor de liefhebber die wel van een avontuurtje in de volière houdt.