Twee singer-songwriters. De ene afkomstig uit Wales, de andere uit Ierland. Gruff Rhys kennen we nog van Super Furry Animals. Op zijn tweede soloplaat verzamelde hij nummers die hij maakte tijdens de vorige tour met zijn groep. Nummers die zijn gezongen in het Engels, Spaans en Welsh. De songs gezongen in het Welsh zijn voor mij onverstaanbaar. Tja, als je titels hebt als Ffrwydriad Yn Y Ffurfafen kunnen wij daar echt geen touw aan vastknopen. Net zoals we geen touw kunnen vastknopen aan het verhaal dat op zijn myspace staat over beren in Micronesië. Hier en daar wordt in de songs ook gestoeid met elektronica. Gruff Rhys laat op dit album zijn akoestische zelf de bovenhand krijgen. Dit in tegenstelling tot het meer rockende geluid van Super Furry Animals. Was zijn solodebuut nogal schetsmatig dan is er hier een sprake van een coherenter geheel. (www.myspace.com/candylionmusic). De uit Ierland afkomstige David Kitt is grootgebracht in een muzikale familie. Zijn vader en ooms vormden een in Ierland succesvolle folkgroep. Daarnaast had zijn familie ook een zeer sterk politiek engagement. Zijn vader is ondertussen politiek actief in het nationale Ierse parlement, de zoon heeft de rol als muzikant overgenomen. Op zijn vijfde album brengt David Kitt klassieke songs met zijn kenmerkende ietwat nasale stem. Op deze plaat werkt hij samen met Romeo en Michelle Stoddart van The Magic Numbers en Lisa Hannigan die we kennen van haar samenwerking met Damien Rice. Ergens in die hoek valt ook David Kitt te situeren. Soms iets te gepolijst, naar mijn zin. Er wordt degelijk werk afgeleverd maar ook niet meer dan dat. Aangezien degelijkheid een nieuw credo lijkt in de politiek kan hij daar misschien op een ander moment in zijn leven nog voordeel uit halen. Voorlopig mag hij muzikant blijven. (www.davidkitt.com).