Bam! Zo een plaat waarbij je gelijk je medemuziekliefhebbers een bericht stuurt: ‘dit moet je luisteren!’. Tav Exotic, nooit van gehoord maar nu al niet meer weg te krijgen uit mijn muziekgeheugen. Twee mannen uit Brussel: Michael ‘Weird Dust’ Crabbé & Ernesto ‘Bear Bones, Lay Low’ González. Drie nummers staan er op de ep Biocosmos, of eigenlijk twee als we ‘Booty’ met zijn 2 minuut 18 seconden als een beukende interlude tussen twee epische landmassa’s beschouwen. Openingsnummer ‘Always the Same’ duurt ruim een kwartier, waarin zoveel gebeurt dat het lijkt alsof we bijna een uur verder zijn. No wave, minimal wave, punk, experimentele elektronica, techno, industrial -und so weiter. Het nummer neemt de tijd om op te bouwen, om steeds voller en gruiziger te worden, met steeds meer klanken die steeds vreemder worden. Dan komen er nog vocal bij, een klaagzang waarin de frustratie van opsluiting doorklinkt. Na afloop van dit nummer zijn we uitgeput, murw gebeukt, maar het enige dat we denken is: nogmaals! nogmaals! Afsluiter ‘Bosconian’ duurt met zijn bijna 22 minuten nog langer, maar is een stuk rustiger van aard. Postpunk vermengt met space-ambient van transcendentale aard neemt ons complete bewustzijn over. Als het nummer eindigt duurt het even eer we weer weten waar we ons bevinden. Zodra dat gebeurt springt de plaat weer naar ‘Always the Same’ en weg zijn we weer.