Beyondless

Tien jaar geleden verbonden vier jonge snaken uit Kopenhagen hun muzikale lot aan elkaar. Zeventien jaar waren ze toen en hun band noemden ze Iceage. Ze namen een korte aanloop met een titelloze ep, maar het is vooral hun volwaardige debuut ‘New Brigade’ dat een eerste golfslag maakt. En dat is voor een deel te danken aan het charismatische enigma Elias Bender Rønnenfelt. Die je trouwens ondertussen ook kunt kennen van zijn soloproject Marching Church. Zijn snerpende vocalen maken dat je de band omarmt of afhaakt. Bij hun vorige, derde, album ‘Plowing In The Fields Of Love’ hadden wij eerlijk gezegd het label ‘Beloftevol maar nooit echt doorgebroken’ geplaatst. Tijd dus om te bezinnen en dat hebben ze denkelijk ook gedaan. Want op ‘Beyondless’ klinken ze scherp, misschien wel scherper dan ooit. Ze laten zich niet meer alleen beïnvloeden door postpunk maar ook daar no-wave en goth à la vroege Nick Cave & The Bad Seeds. Vaak scheurt een saxofoon de nummers aan flarden zoals in het immer voortstuwende ‘Pain Killer’ (met Sky Ferreira als backing trouwens). Eén van de kaduke hoogtepunten is ‘The Day The Music Dies’. Zwarter dan zwarte tekst -‘The Future Is Never Starting’– en ondertussen maar schoppen tegen de complete lethargie die zich soms lijkt meester te maken van de samenleving. Ja, tekstueel en muzikaal zetten deze Denen met hun nieuwe plaat een stap terug in de goeie richting. Als hun livereputatie dat nu ook doet, is het goed. Want uit goeie bron weten we dat dat in het begin ook twijfelachtig was. Binnenkort misschien maar eens een nieuw label bovenhalen.

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
Iceage_Beyondless
geplaatst:
ma 9 dec 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!