Met enkel elektrische bas en hammondorgel weet dit Italo-Amerikaans duo live brokken te maken. Medeski Martin & Wood op pure adrenaline. Moddervette groovejazz uit de Big Apple. Althans, zo leren ons enkele welingelichte bronnen. Daar is hier echter naar onze smaak te weinig van te merken. Knoppenman Joey Waronker, zoon van de hoge Warner Bros-ome Lenny en bekend van o.m. Walt Mink en sessiewerk met Beck of REM, heeft gekozen voor een gepolijste productie die vooral de tragere nummers in de verf zet. Daardoor komt men bij momenten akelig dicht in de buurt van de slappe, aangelengde dreutelfunkjazz van James Taylor Quartet en andere onverlaten. Gelukkig weten de twee deze valkuil te omzeilen door het aanwenden van inventief bochtwerk, een broeierige urgentie en genoeg stoorzenders in de vorm van een overstuurde Rhodes, een cameo-rol van een schurende sax of enkele rake samples. Het eindresultaat vertoeft dan ook ergens rechts van de Knitting Factory, met één voet stevig op de straat. De verrassing wordt tot het laatst bewaard. My Pet Goat verwijst naar het verhaaltje dat Dubya voorlas in een lagere school op 9/11. Met de eenvoudige melodie van een kinderrijmpje (Kortjakje, iemand?) als rode draad counteren rollende elektronische breakbeats een steeds frenetiekere fuzzy freakout van gitaar en sax.