David Grumel schreef in zijn geboorteland Frankrijk al twee soundtracks en een paar remixes bij elkaar, alvorens hij aan ‘Beaurivage’, zijn debuut, begon. Op zijn 11e had hij al zijn eigen groepje, hij dweept met een oud Hammond B3 klavier en Joe Jackson, Cocteau Twins en Martin L. Gore van Depêche Mode behoren tot zijn voornaamste invloeden. ‘Beaurivage’ combineert pop met downtempo (nee, het woord lounge durf ik niet meer in de mond te nemen) en dat levert een frisse, mooie plaat op. Voor de productie kwam er hulp vanuit IJsland in de persoon van Bardi Johannsson. Veel gastmuzikanten had hij niet nodig aangezien Grumel de meeste instrumenten zelf bespeelde. Brain Reitzell, ook te horen bij Beck en Turin Brakes, kwam wel een stukje drummen. Er wordt mooi afgewisseld tussen dromerige melodietjes die ontegensprekelijk aan Air doen denken en popliedjes in de stijl van Kings Of Convenience, een vergelijking die opgaat dankzij Grumel’s stemgeluid. ‘Brand New Pop Song’ kan zo op de playlist van Studio Brussel én Radio 1. ‘Magnolias’ maakt helaas de fout om het zoveelste, weinig originele nummer te zijn dat zonodig ‘Strange Fruit’ van Billie Holliday moet samplen. Beaurivage is geen moeilijke plaat en gaat erin als zoete koek, zonder daarom flets te klinken. Zondagmorgen, sinaasappelsap, toast met confituur en ‘Beaurivage’. Probeer het ook eens.