Een geval van de appel die niet ver van de boom valt. Pedro Soler en Gaspar Claus zijn vader en zoon, beiden muzikant, met bovendien beiden een voorkeur voor afdwalen van de gangbare wegen. Soler, geboren in 1938, wordt gerekend tot de belangrijke flamenco-gitaristen. Nu is flamenco vrij breed en Soler speelt niet de vooral buiten Spanje bekende gestileerde en bloemrijke stijl, maar legt nadruk op dynamiek en klankkleuren. Hij staat daarbij open voor samenwerking met instrumentalisten uit heel andere muzikale en geografische windstreken. In die zin is deze samenwerking met zijn zoon niet verwonderlijk. Claus heeft ooit het conservatorium vaarwel gezegd omdat hij meer uit zijn cello wilde halen dan een mooi klassiek geluid dat niemand stoort. Ook hij heeft met mensen uit de meest verschillende hoeken gespeeld, zoals met Yoshihide Otome, Keiji Haino, Sufjan Stevens en Rone. En ook hij heeft een stijl ontwikkeld, die de nadruk legt op klankonderzoek en texturen. Daartoe strijkt, plukt en slaat hij op het instrument met een zo klinkt het grote verbetenheid. Dat is meteen al goed te horen in het openingsnummer Barlande, de eerste gezamenlijke cd. Insomnio Mineral begint met een bijna agressief slaan op en plukken aan de snaren, wat langzaam vervloeit in een rustiger strijken en tokkelen, waarna een traag, bedachtzaam en lyrisch samenspel van de mannen ontstaat. Sowieso getuigen de vooral improviserend wel degelijk een element van flamenco! tot stand gekomen tracks van een prachtig samenspel. Verwacht geen flamenco zoals je die hier hoort in het lokale Spaanse restaurant of van gotbetert de Gypsy Kings. Op Barlande hoor je muziek die enerzijds wortelt in de flamenco, anderzijds vrijelijk dwaalt en gebaande paden vermijdt. Daarbij is ook ruimte voor een samenspel met Sufjan Stevens op harmonium en Bryce Dessner op gitaar in het afsluitende Encuentro en Brooklyn.