Reverend Beat-Man moet niet meer worden voorgesteld, veronderstellen we zo. Zijn lo-fi onemanband-extravaganza struinde elk mogelijk podium al een keer af. Of hij was op zwier met The Monsters of met één van de vele bands op zijn label Voodoo Rhythm. De Zwitser belandde enkele jaren geleden in Los Angeles en vroeg er tijdens een concert aan de Mexicaanse Izobel Garcia of ze geen zin had om drums en Farfisa te spelen in een duo met hem. Een paar dagen later speelden ze al hun eerste show, wat ze sindsdien al over de hele wereldbol deden. Na de concerten is er nu ook een fysieke neerslag van hun exploten, en dat is een ware ontdekkingsreis. Beat-Man zingt in het Engels, Duits en Zwitsers, Garcia voegt er nog wat Spaans aan toe. In opener ‘Pero Te Amo’ klinkt ze zowaar even bijna als Amy Winehouse, maar lang duurt het niet. Beat-Man doet zijn zeg en we belanden in het vertrouwde Beat-Man-universum. Oudere nummers worden in een nieuw jasje gestoken (‘Come Back Lord’ wordt lo-fi in plaats van het oorspronkelijke rockabilly ten tijde van Reverend Beat-Man & The Unbelievers). Twee nummers van Garcia geven een Mexicaanse feel aan de plaat, terwijl ze samen ‘Black Metal’, inderdaad, het nummer van Venom, helemaal naar hun hand zetten. Dat doet het duo ook met ‘Love Me Two Times’ van The Doors en Chavela Vargas‘ ‘Macorina’. De originelen zijn nauwelijks te herkennen, zo ingrijpend zet het duo de nummers naar hun eigen hand. Vunzigheid en humor gaan steevast samen bij Beat-Man en dat is ook op deze plaat, te vertalen als ‘Dans, Heks, Dood’, het geval. Een duo dat klinkt als een geschifte onemanband. Ja hoor, we zijn en blijven fan.
