Het Ierse folkpopkwintet Villagers experimenteert op zijn nieuwe plaat {Awayland} met elektronica. Wanneer een band zoiets aankondigt, ben je maar beter op je hoede. Vaak krijg je dan een plat doorslagje van het origineel, waarbij alle oog voor detail verdwenen is. Maar kijk, de groep rond spilfiguur Conor O’brien bewijst dat het ook anders kan. De groep ging aan de slag met repetitieve, ratelende ritmes, subtiele synthloopjes en speelse baslijntjes, maar behoudt zijn gevoel voor melodie en zijn gave om een pakkende song bijeen te pennen. Ook doorheen zijn vaak poëtische teksten laat O’brien een nieuwe wind waaien. So why should we fear what travel brings klinkt het onversaagd in Nothing Arrived. Het vooruitgeschoven The Waves blijft na al die maanden nog steeds urenlang nazinderen, maar ook het funky – nooit gedacht dat we dit adjectief op een dag aan Villagers zouden koppelen – Passing A Message en Earthly Pleasure, inclusief spoken word-passage op zijn Nick Caves, zijn van hoge kwaliteit. Wanneer het niet nodig is, laat de groep alle effecten in de trukendoos om te kiezen voor een uitgepuurd geluid, zoals in de opener, het verstilde In A Newfound Land You Are Free en het instrumentale titelnummer. Hoe je het ook draait of keert, {Awayland} is in alle opzichten een grote stap vooruit sinds het debuut Becoming A Jackal. Dit is een plaat die onder je huid kruipt, waarop Conor O’brien bewijst dat hij qua durf en als songsmid niet moet onderdoen voor die andere Conor, namelijk Conor Oberst.