Is elektro de kat met de zeven levens? Wie dacht dat de revival slechts een korte sprint ging zijn, kijkt toe hoe de sprinter een geoefende, volgroeide marathonloper blijkt te zijn. Wie neemt de eerste horde? Vier jaar na de heropstanding is het genre nog steeds erg vinnig, lenig als een kat met zeven levens en, zo lijkt het wel, met zeven gezichten. Want het succes van het genre ligt vooral in de transformatie, de crossover naar andere genres. Geen popplaat duikelt de hitparade in of ergens, in de voor- of achtergrond, hoor je elektroklanken losbarsten. Erlend Øye maakte het genre acceptabel door het de huiskamer in te loodsen en anderen ongewassen tuig met een veiligheidsspeld sloegen de brug naar de rock, de punk en de dansvloer. Dat wist u al. Kent u Sex in Dallas? SID, het klinkt als de juiste designerdrug, en ook als Death In Vegas en The Sex Pistols. Drie referenties die pal op hun plaats staan. SID is een trio uit de Franse hoofdstad dat elektrogewijs de dansvloer met u aanveegt. Althans op het eerst zicht, want niets is wat het lijkt. Goed, openers Crazy Dogs (die sample van blaffende honden, dat was van The Pet Shop Boys geleden) en Berlin Rocks duwen u richting dansvloer. Maar frisgewassen songs als 5 O Clock en Song Of The Beach zijn goed gemaakte indietronic. Georgia is dan weer een klassevolle remake van Orbitals Chime. We nemen de tweede horde en maken de rekening op. Around The War is elektro, dance, maar vooral een lap degelijke muziek. Wie een nachtfabel als Lost In La Playa die dreun, die hypnotiserende stem, de melancholie, u bent voor eeuwig verloren de nacht instuurt verdient alle respect. Gooi daar de elektropunkklassieker in wording Everbody Deserves To Be Fucked achteraan en we blijven achter met twee woorden, hier passen hoofdletters en onze beste Frans bij, achter: Haute Cuisine.