Dat de jaren 1990 in de huidige indierock terug zijn is een understatement. De shoegaze en noisy indierockadepten vliegen ons de laatste tijd om de oren. Hoeveel groepen wij horen die beïnvloed zijn door een groep als My Bloody Valentine, en dan was er ook nog The Pains Of Being Pure At Heart wiens laatste klonk als een vergeten album van The Smashing Pumpkins. Godbetert, hadden we daar haast aan toegevoegd. Op het label van The Pains Of Being At Heart, Slumberland Records komt er nu Gold-Bears, met streepje tussen inderdaad. De groep uit Atlanta surft perfect mee op die nostalgische golf. Hun frontman Jeremy Underwood heeft het met zijn vorige groepjes nooit echt veer geschopt. Of dat met deze plaat het geval zal zijn is maar de vraag. Nu goed, openingstrack Record Store knalt nog lekker uit de boxen en ook de rest van de plaat is gedrenkt in een typisch voortjakkerende, gruizige indiesound die we zo goed kennen uit de jaren 1990. Maar om het echt te maken is deze plaat toch net iets te gewoon. De plaat krijgt nog een lekkere opstoot naar het einde met In This City, Im Invincible, één minuut dertig punky indie die aanvoelt als een kopstoot. Gelukkig klokt de plaat af onder de 34 minuten. Daardoor blijft het allemaal toch nog net fris genoeg voor de liefhebbers van rammelende indierock à la Superchunck of zo.