Index

De stem is een machtig instrument. Met je ogen dicht kun je je al een beeld vormen van een persoon alleen maar door het beluisteren van zijn of haar stem. Het karakter spreekt erdoor, maar ook gemoedstoestanden in een veelheid aan nuances. Geladen met emotie heeft een stem ook een rechtstreeks effect op de luisteraar, die meeleeft met de spreker of zanger, of zich er juist van afkeert. Een stem is zo persoonlijk als een vingerafdruk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een afbeelding daarvan de hoes tooit van Agnes Hvizdaleks album ‘€˜Index’. Het drie kwartier durende album bestaat uit één lange improvisatie, opgenomen in de ruimte onder een fabrieksschoorsteen, waarin Hvizdalek de uithoeken van haar stem opzoekt, zoals ook Jaap Blonk dat sinds jaar en dag doet. Verschil is wel dat Blonk veelal werkt met relatief korte, afgeronde stukken. €˜’Index’€™ mag met zijn lengte een ware krachttoer genoemd worden, al krijg je soms de indruk dat de track bestaat uit verschillende opnamen. Hvizdalek laat haar stem klikken en ratelen als een insect, ze produceert dubbeltonen, danst in een razend tempo op en neer tussen tonen. Daarachter hoor je geluiden van buiten, met name een ver geraas van auto’€™s en een enkele overvliegende helikopter. Ontegenzeggelijk een buitengewone prestatie, maar zodra je het stadium van verwondering en bewondering voorbij bent, blijkt de spanningsboog langer dan ze aankan. Zonder meer intrigerend zijn passages wanneer ze een metamorfose tot insect heeft doorgemaakt, een onverwachte worsteling met een helikopter. Toch zijn er uiteindelijk te weinig momenten waarop ze de aandacht werkelijk vast weet te houden, en te veel waar het vocale goochelen tegen gaat staan.

tekst:
René van Peer
beeld:
imgres-1
geplaatst:
zo 26 mrt 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!