Zijn we nog aan het bekomen van ‘2014’ (dat laat in 2017 verscheen), confronteert de Litouwse experimentele geluidmaker Gintas K ons met ‘Acousma Light’. Het vorige album was al een kleine deviatie van K’s route: heftiger en voller dan veel van zijn eerdere werk, maar hij contrasteerde de stormen aan sonisch granulaat met momenten van (bijna) stilte.
‘Acousma Light’ ligt in het verlengde en verhevigt misschien zelfs de nieuwe tendens: Gintas K laat de luisteraar ditmaal weinig rust. Startpunt is wederom het hakselen van klanken tot elementaire auditieve deeltjes, van steenbrokken tot gruis, zeg maar (en in die zin: in acousmatische deeltjes, een soort klank-morfemen).
Die dienen weer als basismateriaal voor nieuwe composities. ‘Acousma Light’ bestaat uit negen ‘Episodes’, samen goed voor een ruime zeventig minuten aan rinkelende, borrelende en razende microklanken over drones en golvende tonen. Daarin weet K nog behoorlijk veel variatie te brengen.
In ‘Episode#1’ stromen de microklanken als een wildwaterbaan uit je speakers, in ‘Episode#7’ legt de noise-maker vier, misschien vijf lagen van verschillende microtonen over elkaar en combineert die met links en rechts hamerende patronen –een combinatie van chaos en ritmiek.
Confrontaties tussen (ultra)kort en aanhoudend komen veel voor, maar episodes vertonen ook ontwikkeling, zoals ‘#3’. Hier zwellen de microklankjes en de kalme, aanhoudende toon aan tot een volkomen overdonderende, meezuigende stroom van granulaat en meerdere aanhoudende bromtonen totdat het ‘stilvalt’ en alleen een verre drone overblijft.
Waarna de gefragmenteerde geluiden –ritmisch en melodisch– weer toenemen. De neerslag van klankkristalletjes, de oorverdovende landverschuiving van geluidsgrind, de intense piepende en krakende tonen: ‘Acousma Light’ is geen aangename luistermuziek en met de lengte van de episodes vergt Gintas K veel van de luisteraar. Maar wat is het weer fascinerend!