Broeiende, trage, zoekende, vage, onbestemde muziek. En dan: flats, een lompe stem daaroverheen die onomfloerst een Noors folkliedje zingt, slecht opgenomen met teveel ruis en veel te hard in de mix. Weg sfeer. Dat is een beetje het geluid van ‘Absolut Gehör’ in een notendop en we hebben zo’n vermoeden dat dat niet de bedoeling was. Het Noorse Origami Arktika bestaat uit zeven muzikanten, allen gerelateerd aan het kunstenaarscollectief Origami Republika dat al ruim twintig jaar actief is. Improvisatie en spontaniteit staan zo te horen hoog in het vaandel bij ze en subtiliteit is duidelijk geen scheldwoord voor de muzikanten, aangezien de muziek grotendeels zonder ritme, melodie en vaste vorm blijft. Dat in combinatie met folk kan adembenemend werken, zo leerden we de afgelopen jaren van acts als Seamus Cater & Viljam Nybacka, Mogil en Richard Dawson, maar hier blijft de muziek teveel hangen in vormloosheid. Maar het is de volstrekte afwezigheid van samenspel tussen de zang en de muziek die deze plaat uiteindelijk de das omdoet.
