Als er tunnelwerken in uitvoering zijn in thuisstad Hamburg, kan een geroutineerde klankschilder als Asmus Tietchens dit niet ongebruikt laten. Hij nestelt zich met opnameapparatuur naast het buizenwerk dat het grondwater wegpompt. Van Tietchens verwacht je dan vervorming tot microscopische geluidspartikels, maar deze cd klinkt opvallend puur. Krachtig stromend water in metaal geeft natuurlijk drones, terwijl zand en aarde voor schrapende tegentonen zorgen. Toch blijft het gedruppel en de karakteristieke klonk van metaal op metaal domineren. De verleiding is dan altijd groot om vergelijkingen te maken met de klanken die we zelf voortbrengen als we onze persoonlijke loodgieterij trachten te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Abraum lijkt ons ook uitermate geschikt om als vals voorwendsel te gebruiken om appartementsblokken te laten ontruimen. Om een beroep te doen op ons onderbewuste is deze musique concrète te hard, te nadrukkelijk, te duidelijk. Waarmee we niet willen zeggen dat deze cd niets bij ons heeft losgeweekt: de traditionele rituele plasbeurt na elke beluistering duurde merkelijk langer dan gewoonlijk.
