A Winged Victory For The Sullen heet de samenwerking tussen Adam Wiltzie (Stars Of the Lid) en Dustin OHalloran. De twee ontmoetten elkaar in 2007 te Bologna, backstage tijdens één van de laatste concerten van Sparklehorse. Pianist OHalloran ken je misschien van soundtracks als Marie Antoinette, en het recent opnieuw uitgebrachte Vorleben. Wiltzie verklaarde zich al langer liefhebber van klassieke muziek; hun gezamenlijke zoektocht hoeft dus niet te verbazen. Een groot deel van de plaat werd geregistreerd in de Berlijnse Grunewald Kirche, waar O’Halloran al aan ‘Vorleben’ werkte. Wie zich eerder aan het beste van Stars Of The Lid overgaf, zal bij de beluistering een vertrouwd gevoel ervaren. Ook deze muziek laat ruimte voor je eigen melancholie, zo diep als ze je raakt. Profaan trekken Wiltzies warme synths We Played Some Open Chords And Rejoiced, For The Earth Had Circled The Sun Yet Another Year op gang, waarna OHalloran de Bösendorfer aanslaat. Requiem For A Static King Part One is een eerbetoon aan Mark Linkous, delicaat en met diepgang dankzij Peter Brodericks vioolspel. Part Two koppelt daar een donkerder vervolg aan, met wijds uitwaaierende synths en waldhoorn. Minuet For A Cheap Piano Number Two smaalt kennelijk een beetje om Wiltzie’s huispiano. Steep Hills Of Vicodin Tears circuleerde al eerder als teaser op het net, laat ook relatief de meeste plaats voor Wiltzies droney ambience, met violen op de drempel van het orchestrale. Het intimistische A Symphony Pathétique klinkt helemaal niet als zn titel, maar kondigt aan wat dit album inderdaad snel afsluit: All Farewells Are Sudden. Prachtplaat.
