A Sure Sign Of Something is ontstaan uit een uitnodiging van Lukas Simonis (instituut Worm, Rotterdam). De optredens die Peter Stampfel daar verzorgde met een aantal Worm-muzikanten beviel de alternatieve folk-veteraan dermate goed, dat hij op zijn beurt hen uitnodigde in New York opnamen te komen maken. De resulterende cd bevat vijftien nummers die Stampfel, Simonis, Nina Hitz en Alan Purves opnamen. De songs zijn voornamelijk traditionals of van eigen hand, een enkele van Stampfels band The Holy Modal Rounders of van Simonis. Stampfel en de Worm All Stars lijken er veel aan te doen om niet virtuoos te klinken, met jammerende tonen in muziek en zang. De songs worden uitgevoerd als een aanstekelijk soort dronkemansliederen, elders weer als trage, voortslepende, hakkelige songs, zoals de Drunken Banjo Waltz. Direct daarop wordt de muziek weer de sporen gegeven in Maximum Spare Ribs. Zo is het overgrote deel van de songs: een hobbelende huifkar op een landweg vol keistenen, met haperende en hakkelende ritmes, of stampend en wild schommelend als een stoomboot, een wilde dronkemanswals in een saloon. Er wordt door Stampfel en kornuiten niet gestreefd naar een behagen met toegankelijk en mooi, maar natuurlijk willen ze wel behagen: van een alternatief publiek, door vals, vreemd, anders. Dat geldt voor de zang, maar ook voor de gejaagde gitaar, banjo, viool, de percussie en de lepels. Je moet er wel van houden, want het is ook een beetje vermoeiend. Je moet houden van Stampfels knauwerige Amerikaans en zijn vals en overslaande zingen om dit zestien nummers achtereen te kunnen blijven genieten. De suggestie van een maniertje loert, het gevoel vreemd om het vreemde dreigt. De afsluiter is een welkome verandering, zelfs al is het aan het einde: een leuk verhaal van 8½ minuut, verteld met stevig Schots accent.
