2010 wordt binnenkort doorgezaagd. Op naar tweeduizend en twintig. Welke muzikale beweging het komende decennium zal zegevieren, zullen we pas weten over tien jaar. Dat A Sufi And A Killer dezelfde status binnen de hedendaagse populaire muziek zou kunnen bereiken als bijvoorbeeld Play van Moby is niet ondenkbaar. Het ongrijpbare multiculturele karakter zou er voor kunnen zorgen dat het, evenals bij Play het geval was, een tijdje duurt voor het klinkende kwartje valt. Net als Moby integreert Gonjasufi op een wervelende wijze wereldmuziek met dansritmes. Ook hij graait in de antropologische vergaarbak vol etnische vocaalsamples. In de uitwerking speelt hij echter meer met oriëntaalse ritmes, freakfolk en psychedelische elementen. Zijn overstuurde ‘howlin wolf’ klaagzang zorgt verder voor een dramatische inkleuring van het totaalgeluid. Gonjasufi is een musicus die zijn muziek benadert vanuit de hiphopdeejayhoek. Er is namelijk directe verwantschap met The Gaslamp Killer en andere opkomende acts uit L.A. en omgeving. A Sufi And A Killer herbergt luistervoer voor langere tijd. Oorzaken: maar liefst negentien korte pakkende tracks, een grote gevarieerdheid in sferen, een doorlopend spannend muzikaal avontuur en na consumptie van het album de behoefte het zo spoedig mogelijk opnieuw te beluisteren. Wordt dit dan een klassiek album? . Nou, als de nieuwe oortjes voor het komende decennium gericht zullen zijn op freakfolk en neopsychedelica, dan wel.