Twee nieuwe releases op Morc die elk enkel verkrijgbaar zijn op vinyl in een gelimiteerde oplage van 150 stuks. We vermoeden dat bij het verschijnen van deze recensie u uitermate snel zal moeten wezen om er eentje te pakken te krijgen. Al kan u dan natuurlijk een eerdere plaat van deze artiesten op pikken, of een van de vele andere pareltjes op dit kleine maar zeer fijne label. Chris Gowers aks Karina ESP heeft al heel wat releases op zijn naam staan in diverse formaten en ook nog eens onder diverse namen of samenwerkingen met anderen. Deze keer is het een vinylplaat, een soort zustertje voor ‘Detachment’ uit 2012. Een uitgesponnen, melancholisch en introverte drone vult de eerste kant van de plaat. De gitaar is hier en daar herkenbaar in het rustig voortkabbelende stuk dat mijmert over het in zichzelf gekeerd zijn. De andere plaatkant bevat drie nummers, die extraverter klinken, korter zijn e, waarop de gitaar en vooral de stem een prominentere plaats innemen. Dat is zeker het geval op ‘Close Your Eyes’, dat aanschurkt tegen lo-fi en folk, maar gepolijster. In ‘Low Red Room’ wordt de gitaar bijgestaan door een drone en geritsel, terwijl hij murmelt en zalft onder zijn gitaargetokkel in ‘Distant Light’. ‘A Still From The Film’ is geen herhalingsoefening maar een staalkaart van de vele mogelijkheden die Gowers heeft met Karina ESP. ‘Foxfur And Rarebits’ is precies wat we bij de titel bedachten: losse eindjes die rariteiten en obscure compilatienummers bij elkaar zetten, met één exclusief livenummer erbovenop. The Iditarod bestond van halfweg de jaren 1990 tot halfweg 2000 en hielp mee weird en freak folk op de kaart zetten. Carin, die hier de verstillende zang voor haar rekening neemt, dook nadien slechts bij b>Stone Breath sporadisch op. Jeffrey daarentegen ging de hort op met zielsverwanten Black Forest/Black Sea, Manbeard en Jackie-o-motherfucker. De overal vandaan geplukte songs, zeven zijn het er, passen wonderwel bij elkaar. De basis is traditionele folk die verrijkt wordt met vreemde wendingen, onverwachte geluiden en een soms droney ondertoon die deze stukken, ook na al die jaren, meer dan beluisterbaar hebben gehouden. Het is genieten en zin krijgen in terug grijpen naar eerder werk. We duiden ‘Cold, Drafty Castles With Absent Masters’ aan als toonbeeld van hun geluid, met maffe belletjes en andere parafernalia om het nummer op te leuken. Liefhebbers van dit genre, en van bijvoorbeeld Sharron Kraus en Fursaxa mogen deze plaat niet aan zich laten voorbijgaan.
