Mauk moet zowat het prototype zijn van de knutselgrage veertiger met een overschot aan vrije tijd. Reeds in 1988 deed de Leuvenaar een gooi naar eeuwige roem middels een deelname aan Humo’s Rock Rally. Na een release op het legendarische label Les Disques Du Crépuscule bloedde zijn muzikaal project dood. Om wat onduidelijke reden neemt Mauk nu, ruim vijftien jaar later, terug de draad op. Hij brengt ons beladen gotische popmuziek, uitsluitend uitgevoerd op een batterij synthesizers en samplers. Ook de vokalen, overgoten met drammerige pathos, neemt hij zelf voor zijn rekening. Tussen de verzameling oubollige deuntjes gooit hij nog twee zoutloze covers door (‘Can’t Get You Out Of My Head’ en ‘s ‘Papa Was A Rollin’ Stone’). Het zegt veel over ‘s mans smaak en aanpak. Het lijkt wel alsof de internationale muziekscene in de visie van Mauk vijftien jaar lang ter plaatse getrappeld heeft, zo leert ons een aandachtige beluistering van ‘A Soundtrack From The Last Few Decades’. We hoeven slechts naar een commercieel artiest zoals Gackt te verwijzen, om duidelijk te maken dat gothic pop wél degelijk ook haar evolutie kent.
