Het continuüm van het heelal leeft voort in een stel Amerikanen verliefd op de Berlijnse school. Oneohtrix Point Never en Emeralds lieten eerder horen dat het weer volledig done is te dwepen met de kosmische erfenis van Vangelis, Tangerine Dream en Ashra Temple. Het mag geen toeval zijn dat John Elliott van Emeralds de curator is van Spectrum Spools; het fonkelverse sublabel van Editions Mego. Fabric is kosmische muziek pur sang. Matthew Mullane is de naam, een nieuwkomer die we meteen sorteren in het bakje synthexploraties van nu. Negen composities zoals Klaus Schulze ze lang geleden al maakte. Op A Sort Of Radiance bubbelen en pulseren de synthesizers verhalen voor een hoger bewustzijn gemaakt in de ruimte. Soms klinkt het allemaal te mooi, en verraadt de mate van gladheid een moderne aanpak. Maar zo puristisch zijn we ook weer niet. Fabric houdt zijn nummers prachtig in balans en weet zich bovenal te weerhouden van new age-achtige zaken. De andere Amerikanen willen daarmee nog eens de orde verstoren met zomaar een jengelgitaar in de kosmos. Niet nodig, Fabric snapt het, hij houdt het puur. Spectrum Spools dus. We zijn er blij mee.
