De wereld na een nucleaire ramp moet bezaaid zijn met spooksteden. Verlaten, vervallen, de bevolking met man en muis vergaan. Een post-apocalyptische wereld waarin overlevenden verdwaasd en verloren ronddwalen. Een landschap dat letterlijk en figuurlijk als een rode draad loopt door ‘A Quiet Darkness’, het tweede album van het Amerikaanse duo Houses. De samples gebruikt voor deze plaat zijn opgenomen in leegstaande huizen in spooksteden die de twee passeerden op tour door Amerika. In eerste instantie met een film langs deze spooksteden in het achterhoofd, maar in plaats daarvan ontstond deze concept plaat rond een koppel dat in een post-apocalyptische wereld naar andere overlevenden zoekt. Een donker verhaal vertaalt in even donkere elektronische pop waarin melancholische popmelodieën worden afgewisseld met kille neoklassiek en glitch aangevuld omgevingsgeluid en droge elektronische beats. Treurnis, verlies en hoop vechten met elkaar om de hoofdrol op ‘A Quiet Darkness’, terwijl de stemmen van Dexter Tortoriello en Megan Messina in warmte elkaar aanvullen. Kale arrangementen die veelal intrigeren in hun eenvoud, maar in de instrumentale stukken zoals ‘The Tired Moon’ net te eenvoudig zijn. Daar wordt met name de leedvolle stem van Tortoriello gemist. Is die stem er echter wel, dan is het moeilijk loswringen uit dit conceptalbum, zo goed wordt de post-apocalyptische sfeer in treurnis en pop omgezet.
