Zo hebben we het graag. Een ep met zes nummers die het beste van een band laten horen. Meer is er soms niet nodig om ons te overtuigen van de kwaliteiten van dit viertal uit Washington: Shane Brown op drums (sneller dan het licht), Brandon Caldwell die de aartslelijke zang voor zijn rekening neemt, Bobby Mansfield op gitaar en Talon Yager op bas. Die twee laatste laten hun vingers bloeden met de snaren erin gekerfd door de quasi onmenselijke snelheden die ze produceren bij het om zeep helpen van hun instrumenten. ‘Catalyst’, de openingsinterventie, laat nog een mix van black metal en pure grindcore horen. Bij de overige vijf nummers is er van die black geen sprake meer. Van haat tegen alles en iedereen, tijdloze allesoverheersende haat, des te meer. Het hangt allemaal hun botten uit, ze hebben overal meer dan genoeg van, schoppen wild om zich heen, staan op het punt om een paar fel gewaardeerde moorden te plegen, een paar appartementsblokken neer te leggen, een paar landen met explosieven naar de verdoemenis te helpen. Zo kwaad, barbaars, pissed off zijn de vier heren. Zoals het hoort nemen de songs ook weinig tijd in beslag. De opener duurt het langst, met net geen twee minuten en een half. De rest is korter maar minstens zo efficiënt. Napalm Death, Nasum en Rotten Sound hebben er een aimabel broertje bij.
