De naam K. Leimer zal bij weinig mensen een belletje doen rinkelen, en ook ik zou nooit van hem gehoord hebben als de enthousiastelingen bij mijn lokale platenwinkel niet ooit zijn platen onder mijn neus hadden geduwd (en die van Savant, de artificiële benadering van een rockband waar hij deel van uit maakte). In het spoor van Cluster en Fripp & Eno maakte Leimer aan het begin van de jaren 1980 op zijn eigen Palace Of Lights label een drietal albums en een aantal cassettes. Leimer maakte gebruik van synthesizers, piano, gitaar en andere instrumenten, maar bovenal ook tapeloops. Het op die manier gebruiken van de bandrecorder was voor hem een manier om zelf-bepalende muziek te maken (of generatief, zoals Brian Eno het noemde). Daarmee was Leimer een pionier in het ambient-genre, lang voordat het gemeengoed zou worden. Voor wie generatief klinkt als een rechtvaardiging voor eindeloze zweefmuziek: Leimers muziek was vaak erg ritmisch, melodisch en nooit oeverloos. Na 1983 verdween hij van de radar, om pas in 2002 weer van zich te laten horen met het veel abstractere The Listening Room. Voor A Period of Review dook RVNG in Leimers archieven en selecteerde dertig, vaak korte nummers, de meeste onuitgebracht. Samen vormen ze een mooie staalkaart van Leimers muziek, en zijn een paar zeer mooie nummers onder. Wat ik me wel afvraag, is of RVNG niet op de verkeerde doelgroep mikt. Leimer-fans zullen deze release zeker kunnen waarderen, maar zoals gezegd, erg veel zijn er daar niet van. s Mans muziek verdient absoluut bredere aandacht, maar ik kan me voorstellen dat voor wie Leimer een nieuwe naam is, een dubbel-cd met archiefopnamen overkill is. Maar wie weet, misschien is dit een opmaat naar de heruitgave van die eerste drie albums.
