Met zon groepsnaam was het moeilijk ontsnappen. De brave burgerman die s ochtends tot zijn ontzetting vaststelt dat hij in een stuk ongedierte is gemetamorfoseerd. Zijn geestelijke vader, Kafka Frans, overschouwt bij ons de hall. Dat heeft niet enkel met fandom van doen, de Joodse Bohemer deelde opleiding en baan met uw dienaar en dat verscherpt de band. Dit groepje uit Virginia hult zich graag in mysteries. Achtergronden zijn vaag, titels onbestaand en dit Europese debuut gebeurt via een jong Luxemburgs labeltje. Slechts drie tracks hier, die als spinrag de kamer vullen. Primo facie is dit breed uitwaaierende droompop met een dikke boon voor de nevelige symfonieën van Sigur Ros of de erven van de Britse schoenstaarderij. Vage mistsluiers en ritmes als een sportershart in rust. Keyboards ingevroren in onbezoedeld, zacht knerpend poolijs. En er is een hemelse sirene, zoetgevooisd als Hope Sandoval. Nog wat onrijp op dit moment maar uitermate genietbaar in foetale positie onder een warme plaid.