Onuitputtelijk zijn de postpunkarchieven uit de jaren 1980. En dat geldt dan zeker voor de bakermat van dat alles: Groot-Brittannië. In de pikorde van dat decennium waren de goudhaantjes bands als Echo & The Bunnymen, The Cure, Joy Divison of Killing Joke. Zij vormden de top van de piramide. Het middenveld kreeg gestalte door bands als The Chameleons, The Sound of The Comsat Angels. Talent zat, maar een grote doorbraak was voor hen jammer genoeg nooit weggelegd. Helemaal onderaan bevonden zich honderden obscure bands. Taming The Outback uit Southend-on-Sea, weg van Londen of Manchester dus, is daar slechts één van. In tegenstelling tot wat hun ietwat ongelukkig gekozen bandnaam doet vermoeden, had dit trio potentie genoeg om op zijn minst door te stoten tot halverwege de piramide. Daartoe volstonden één 7inch, een cassette-ep, massas concerten en een al dan niet bewust gecreëerd schandaal. De drie leden met naakt bovenlijf aan een kruis op een terrein van het Leger Des Heils volstonden destijds om de lokale journalisten te doen zwaaien met blasfemie en vitriool enerzijds; nationale bladen als Melody Maker om er een smeuïge primeur van te maken anderzijds. Zoals de titel van deze compilatie aangeeft, hield het verhaal van Taming The Outback na amper vier jaar op. Drank, eindeloos live spelen en het onvermogen om hun debuutelpee uit te brengen, waren er ten slotte teveel aan. Hun volledige erfenis wordt op 1986-1989 uitgesmeerd in 21 nummers, waarvan vijftien liveregistraties. De klankkwaliteit van die concertfragmenten is navenant, maar dat wordt gecompenseerd door een bijzonder luxueuze uitgave. Ontdekking van het jaar voor wie de missing link zoekt tussen The Chameleons en Play Dead.