Mathias Stubo is een piepjonge Noor die zijn ouders iedere dag zal vervloeken dat zij niet wat jaartjes eerder waren begonnen met voortplanten. De oude discoziel van Mathias weerklinkt in zijn debuut 1979: het centrumjaar van zijn favoriete muziekperiode. We zouden zijn werk onder neo-disco kunnen scharen, al is deze genrenaam wat ons betreft een lege huls en is hij eigenlijk te retro om de platenbak met Tom Trago of Lindstrom & Prince Thomas te delen. 1979 brengt exact het geluid van de fusion, funk en disco; de genres die een groot deel van het populaire muzieklandschap in de jaren 1970 domineerden. Soms vragen we ons af wat retro-platen als deze nog toevoegen aan het bestaande werk van de klassieke artiesten. Het kan zorgen voor een nieuwe attentie voor het genre, maar die beweging wordt al lange tijd geleid door labels zoals Rush Hour. Wie niets van disco of funk moet hebben heeft hier niets te zoeken. Heeft u net zoals Stubo, Don Blackman, Harvey Mason en Sylvia Striplin compleet in de kast, dan zal de jonge Noor u best kunnen bekoren.