Het Schouwburgplein in Rotterdam is een groot, iets opgetild vlak en daarmee zeer geschikt om een geluidsinstallatie onder te plaatsen, vond de organisatie V2. Sinds 2006 ligt daar de installatie Soundpiece, met 32 kleine speakers, waarvoor regelmatig een werk wordt gemaakt. In 2011 nodigde het Rotterdamse Worm daartoe drie componisten Machinefabriek, Pierre Bastien en Dyane Donck uit. Elk stuk is een maand lang op vaste momenten afgespeeld. Worm heeft de drie stukken nu op vinyl uitgebracht, verdeeld over de A-kanten van drie platen die in geel, blauw en roze vinyl zijn uitgevoerd en elk in een fraaie grafische hoes zijn gestoken. De B-kanten bevatten bewerkingen of andere stukken van het drietal. Een heel fraai drieluik heeft het opgeleverd, met verrassend verschillende invullingen. Machinefabriek (Rutger Zuydervelt) heeft een geluidswerk gemaakt dat bestaat uit een loop van een vijftien minuten durende cyclus. Die cyclus is opgebouwd uit drie met eigen toonhoogte en eigen intervallen tussen het klinken ervan. In de vijftiende minuut vallen ze samen en begint de volgende cyclus. Saai? Nee, het klinkt kalm, warm, bijna onthecht, en dat geldt zeker voor het stuk op kant B, waar Zuydervelt een vibrerende bewerking van het oorspronkelijke werk laat horen. Het stuk van Bastien moet opgetrokken wenkbrauwen hebben opgeleverd: in november en in de grootstedelijke omgeving, op een plein van staal en steen, hoorde de wandelaar de geluiden van Mediterrane zoele zomeravonden. Cicaden, krekels, horzels en vliegen zijn er te horen. Wat aanvankelijk een pure field recording lijkt, ontwikkeld zich echter tot een melodie met tjirpen, zoemen en brommen, waarbij de verschillende insecten andere partijen voor hun rekening nemen. Een verrassende en amusante compositie. De B-zijde is een spannend soort tja, hoe te omschrijven ingetogen elektrojazz? Vloeiend van funky naar naar dubby of elders weer naar een meer industrieel geluid overgaand. De derde componist heeft weer een totaal andere invulling: Dyane Donck heeft twee voordrachten van gedichten van William Blake gedeconstrueerd en de woorden of fragmenten daarvan als puur geluidsmateriaal benaderd voor een compositie. Een werk dat thuis misschien zelfs nog meer tot zijn recht kan komen dan op het plein; het concept dat ten grondslag ligt aan de compositie zal in de openbare ruimte en alle geluiden nauwelijks onderkend worden. Op de achterkant staan, eveneens gebaseerd op gedichten van Blake, meer electropoppy songs van Doncks groep Daisy Bell. Een aangename aanvulling, net als de B-zijde van Bastien. maar al is de tja, hoe te omschrijven soort ingetogen elektrojazz, die vloeiend overgaat naar dubby of elders weer naar een meer industrieel geluid. Een bijzonder prettig pakketje brengt Worm hiermee uit: ook over onze thuisspeakers blijken het sterke en afwisselende geluidswerken.
