Waarschijnlijk heeft elke popjournalist –of nee, elke luisteraar– wel zo’n album dat-ie heel goed wil vinden, maar waar de klik steeds maar uitblijft. ‘Lese Majesty’ (2014) van Shabazz Palaces was dat voor mij: in potentie een psychedelische, Kraftwerk-op-lsd-trip om in te verdwijnen.
Echter, vijftien luisterbeurten later zat ik misschien twee, drie keer in de vibe; meestal klonk ‘Lese Majesty’ als te bedacht, te afstandelijk. Twee derde van Shabazz Palaces heeft nu ‘1 Time Mirage’ gemaakt, dat onder een vergelijkbaar euvel lijdt.
Met hiphop heeft het weer verdomd weinig te maken –al zat een kernlid van beide formaties in Digable Planets, maar de Kraftwerk-vibe is ook minder: dit is eerder een soort ruimtefunk, heel vertraagd, maar nog wel funky –iets ruwer ook. De zang en raps staan op standje ‘wazig’, de sfeer is lui. En uiteindelijk blijft ook ‘1 Time Mirage’ steeds wegglippen; zonder echt te beklijven.