Polígono Hindú Astral is een Spaans duo dat, gewapend met een hoop analoge synthesizers, sequencers en andere kastjes, een aangename debuutplaat heeft geproduceerd. De bandnaam, die zich ongeveer laat vertalen als Astrale Hindu Veelhoek, suggereert kosmische invloeden, en dat is niet onterecht, want Conrad Schnitzler, Tangerine Dream en Klaus Schulze hebben zeker hun sporen nagelaten. Met name het vroege werk van die artiesten, toen ze zich een weg zochten door de mogelijkheden van alle nieuwe technologie, en nog niet grossierden in klanktapijten. Maar naast spacey experimenten zijn er ook nummers met een elektrobeat en melodische thema’s, waarmee de Spanjaarden ook hun liefde voor tegen de pop aan leunende synthmuziek laten blijken, een beetje zoals oude Chris & Cosey. We weten het, allemaal oude namen, en Polígono Hindú Astral doet dan ook niks opzienbarends nieuws. De innovaties op dit gebied vonden al decennia geleden plaats, maar er is niets mis mee om die lessen nog eens na te lopen, mits het met aandacht en liefde gebeurt – en dat geldt voor Polígono Hindú Astral zeker.