Ter gelegenheid van het tienjarige bestaan van het Taping Policies platform werd een festivalletje opgezet. De eenmansoperatie van Jef Mertens uit Geel zoekt steevast de grenzen tussen film en muziek op en kiest meestal voor randgevallen, radicale en eigenzinnige bands die passen bij zijn eigen kijk op muziek, film en andere kunsten. Zo maakte hij de documentaire ‘A Pollock Of Sound’ over Borbetomagus. Floris Vannhoof, Ignatz en een samenwerking tussen Tony Conrad en Charlemagne Palestine behoren tot de verwezenlijkingen. Op het event stond naast Hellvete en Beyt Al Tapes ook Bill Orcutt geprogrammeerd. De gitarist uit San Francisco leerden we indertijd kennen door zijn felle noise-erupties bij Harry Pussy, een duo (later een trio) dat nietsontziend zijn eigen weg zocht. Ondertussen speelt de man al jaren solo en bracht hij onder zijn eigen naam tal van albums uit. Orcutt en Mertens waren dusdanig onder de indruk van de performance in Geel, dat werd besloten om het stuk fysiek uit te brengen op een gelimiteerde cassette (honderd stuks en al tijden uitverkocht). Het is een ingetogen, meeslepend stukje gitaarmuziek dat ongetwijfeld diepe indruk zal hebben gemaakt op het selecte aanwezige publiek. Ook zonder de Geelse omgeving is ‘Real Feel Geel Reel’ heel goed te genieten. Zo goed zelfs dat we kort erna een van zijn vorige albums nog eens uit de kast haalden.