We ontvingen recent een stel ep’s van bands van Italiaanse bodem, die allen gemeen hebben dat ze zich zo goed mogelijk willen presenteren met een klein aantal nummers. Een poging om luisteraars en labels van hun kunnen te overtuigen. Francesco Tapparo (gitaar, zang) en Leonardo Ferrari (drums) vormen samen Le BeLvE (Trissino) sinds 2014 en presenteren op hun debuut zes nummers in een half uur. Federico Viola (kalimba) en Alessio Bettoli (djembé, geschreeuw) dragen een steentje bij. De nummers klinken ietwat als een Italiaanse versie van alternatieve Amerikaanse (noise-)rock, als een brave versie van Sonic Youth hier en daar. Wat grunge en bluesy hardrock vervolledigen het palet en zorgen voor wat diversiteit. ‘Iridei’ bestaat voor de helft uit alternatieve folk, terwijl op ‘Venerdi’ plots de crooner in het duo zich manifesteert. ‘007’ is dan weer een instrumentaaltje gedrenkt in postrock, en zo klinkt elk nummer anders. Geen enkel is echter ijzersterk waardoor ‘Raise’ eerder als een zoektocht klinkt dan als een coherent debuut. Het Milanese kwintet Adam Carpet komt kort na hun tweede langspeler ‘Parabolas’ (zie GC#137) al op de proppen met vier nieuwe nummers. De band bewandelt verder het pad dat ze al hadden uitgezet: dansbare elektronische muziek gemaakt met analoge instrumenten, soms met zang, soms niet. Goed gemaakt en net zoals op hun vorige plaat poogt Adam Carpet zich te meten met grote voorbeelden uit de jaren 1980 als Talk Talk of Pet Shop Boys, maar dat blijft toch net een beetje te hoog gegrepen. Golden Rain grossiert eveneens in elektronische muziek. Het duo uit Napels kiest echter een ander pad dan Adam Carpet. Eerst en vooral is er de opvallende stem van Zaionair aka Zaira Zigante (Almamegretta, The Sleeping Cell, Minimod), die ergens het midden houdt tussen Kate Bush en Elsje Helewaut. De ietwat melancholisch klinkende beats drenken de liedjes in een dromerig aandoende, ietwat naar psychedelische elektronische pop neigende sferen. Mario Grimaldi (Valderrama 5, The Sleeping Cell) weet goed te doseren en bouwt de muziek op rond de stem. De combinatie van die onderscheidende stem en de ietwat ingetogen maar toch dansbare muziek werkt wonderwel in de vijf nummers die Golden Rain presenteert. Of het zou werken voor een langspeler, durven we echter te betwijfelen. Dan moet het gevarieerder en dient ook Grimaldi zich muzikaal meer onderscheiden.
