Opgenomen op een verlaten kerkorgel in het Roemeense plaatsje Bussd, vormt Stefan Fraunbergers nieuwe plaat het derde deel in zijn Quellgeister-project. De Oostenrijkse componist onderzoekt hoe natuur zijn weerslag heeft op cultuur wanneer deze door de mens wordt achtergelaten, en in diens afwezigheid door de tijd heen allerlei transformaties ondergaat. Fraunberger stelt zelf dat hij gebruikmaakt van orgels die weer ‘hernomen’ zijn door de natuur. Het levert indrukwekkende muziek op. De maximale akkoorden van het openingsnummer ‘Invention’ overweldigen al meteen vanaf de begintoon. In combinatie met het gekraak en gepiep van onder meer het wisselen van registers, het indrukken van toetsen en het piepen van de kruk waar Fraunberger op zit –allemaal duidelijk hoorbaar in de mix– heeft dat een spookachtige en bevreemdende uitwerking. Het schetst een beeld van een log monster dat, door Stefan Fraunberger op zijn staart getrapt, weer langzaam tot leven komt, zich daarbij machtig briesend weer oprichtend. Hoe grotesk deze adem-metafoor ook lijkt, toch overdrijven we er geenszins mee: luchtcirculatie speelt in Fraunbergers project een belangrijke rol, doordat het rondpompen van lucht –dikwijls ontsnappend uit de lekkende pijporgels– het hart van het album vormt. Toch zijn het de warme orgeltonen die, de luisteraar verrassend, soms in de mysterieuze muziek doorklinken, zoals op het hoogtepunt ‘Elegie’, die ons nog het meest raken. Op die momenten lijkt het alsof het orgel –oorspronkelijk al bedoeld voor heilige rituelen– in afwezigheid van de mens zelfs in heiligheid is toegenomen. Een groots album dat bewijst dat, hoewel in de moderne maatschappij de kerken leeglopen, de gebouwen ook zonder de mens voortleven.
