Psychedelische luisterpop

De vorige keer dat ze in Amsterdam waren, speelde Kikagaku Moyo uit Tokyo nog in het voormalige krakersbolwerk Vrankrijk. Voor deze gelegenheid wist de onvermoeibare concertpromotor TrishTrash ze in het eveneens voormalige krakersbolwerk – maar inmiddels volwaardige concertpodium – OCCII te plaatsen.

Kikagaku Moyo
Kikagaku Moyo

Het vijftal begon zoals gebruikelijk met verstilde, bezwerende Oosterse klanken, die de bandleden vervolgens uitbouwden naar extatische vergezichten. Een hoofdrol was daarbij meerdere keren weggelegd voor een elektrische mini-sitar, waarvan de snerpende klanken mooi ingebed lagen in de psychedelische luisterpop van het kwintet.

Een ragfijn gitaarmelodietje vormde meestal de basis: droog, golvend en super sixties a la The Byrds, en eigentijdse tegenhangers als Acid Mothers Temple. Soms langzaam glijdend, soms abrupt kwam de fuzzgitaar erin, met vaak op de toms roffelende drums. Het is allemaal al eerder gedaan maar Kikagaku Moyo kon haast niet anders, en deed het met liefde, volledige aandacht en fijnzinnige precisie. De drie gitaristen (naast bas en drums) lieten zich nooit verleiden tot gitaarduels, daarvoor was de allesverzengende drone en de magische eenheid van het collectief te belangrijk.

Zoetgevooisde zang maakte het geheel zo nu en dan nog lieflijker dan het al was, en droeg bij aan het hoge kabbelgehalte van de sound. Het was allemaal lief, voorzichtig en hippieachtig met wat krachtige uitschieters into deep space. Muziek gemaakt met aandacht en pure devotie.

Het derde album van Kikagaku Moyo ‘House In The Tall Grass’ is net uit, 31 mei speelt de band nog in Roodkapje, Rotterdam.

Gezien: Kikagaku Moyo, 23 mei 2016 in OCCII, Amsterdam

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Kikagaku-Moyo
geplaatst:
zo 29 mei 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!