Beluister ‘Visceral Hexadron’ van old skool death metalband Incantation, en geef toe: zelfs een band met een carrière van bijna dertig jaar (Incantation werd in 1989 opgericht) kan zichzelf en zijn fans nog verrassen. Het nummer begint namelijk en stuk trager dan we van Incantation gewend zijn, versnelt halverwege, en verzuipt dan in Black Sabbath-riffs om dan weer een andere kant op te springen. John McEntee, gitarist van in het prille begin en brulboei sinds 2004, is het enige overgebleven originele lid van de band, die in zijn loopbaan heel wat bezettingswissels kende. De speelstijl bleef vooral door toedoen van McEntee zelf, altijd behouden. Death metal zonder veel franjes, zonder veel gedoe maar zoals het genre initieel werd beoefend door bands als Death, Cannibal Corpse, Morbid Angel en Obituary. Nu en dan nam McEntee, of Incantation, een adempauze, een break van een paar kaar, maar eigenlijk bleef de band altijd verder doen en degelijke platen op de markt brengen. Met het voor hun doen behoorlijk gevarieerde ‘Profane Nexus’ bewijst Incantation nog steeds relevant te zijn, beter nog, de band toont aan dat er nog steeds progressie mogelijk is. Het schitterend uitgespuugde ‘Incorporeal Despair’ is daar een mooi voorbeeld van. Bij momenten is het nummer bijna als loodzware sludge te bestempelen, met zijn slepende gitaar en machtige grunt. ‘Xipe Totec’ en ‘Lus Sepulcri’ hakken er dan weer genadeloos en snel in, zoals het een death metal band met roots in de jaren 1980 betaamt. Incantation mag dan al een hele tijd meedraaien, ze tonen op ‘Profane Nexus’ aan dat de band nog steeds bestaansrecht heeft én relevant is binnen het genre.
