Even denk je, De Kift? De voordracht doet eraan denken. Maar de teksten zijn merkwaardiger dan die van de Noord-Hollanders. En de muzikale begeleiding lijkt in niets op hun in koper gedrenkte fanfareklanken. De ongemakkelijk hinkende en voortstrompelende ritmes, als van een stel benen dat elkaar het licht in de ogen niet gunt, lijken weggewaaid te zijn uit de Magic Band. Dit is pop, maar dan een bijzonder verknipte variant. Hamerende akkoorden op een bijna goed gestemde gitaar, een waggelende wankelende bas, een drummer die lukraak rondstrooit met klappen en miniroffels, daarachter een wanhopig roepende stem. En als telkens terugkerende klap op de vuurpijl een piano die uiterst doeltreffend en precies aarzelt. Hier zijn de vingers aan het werk van Reinier van Houdt, Nederlands meest buitengewone pianist. Welkom in de wereld van Plan Kruutntoone, genoemd naar het verhaal van Belcampo. Het is een wereld die tekstschrijver, gitarist en vocalist Hansko Visser eigenhandig gebouwd heeft. Drie kwartier duurt ‘Pas Maar Op, Want Deze Tas Is Van Zorro (En Zorro Houdt Van Mij)’, en in die tijd weet Visser je te overtuigen van de levensvatbaarheid en verkieslijkheid van alternatieve werkelijkheden, en parallelle universa. Laten we er geen doekjes om winden: wat dit Plan behelst, is niet voor iedereen weggelegd. Er is ook geen enkele noodzaak om alle vaderlanders in zijn kribbe plaats te doen nemen. Maar voor mensen die graag verkeren in ongebruikelijke omgevingen, is het goed ronddwalen in deze uitzonderlijke spinsels van taal en muziek.