Soms moet je het niet te ver gaan zoeken. Letterlijk dan. Want ook wij zijn verzot op de lichting jazzy beattovenaren uit Los Angeles, als daar zijn Jeremiah Jae, Samiyam en Flying Lotus. Maar dichter bij huis moet het Vlaamse kwintet STUFF. niet voor hen onder doen. Bovendien speelt STUFF., in tegenstelling tot zijn laptopliefhebbende overzeese vakbroeders, alles live in. De meeste nummers van ‘Old Dreams New Planets’ komen voort uit geïmproviseerde sessies, wat hen razend explosief maakt. Zo spuugt ‘Galapagos’ futuristische funk je poriën in. Drummend wonderkind Lander Gyselinck vormt nog steeds het kloppend hart van de band – probeer alle ritmes in ‘Axlotl’ te volgen, en word er compleet gek van, maar de andere leden trekken zich op aan zijn virtuositeit. Zo is ook het baswerk hier van hoog niveau, en raken de vijf heren als groep steeds beter op elkaar ingespeeld. In het verlengde van de kleurrijke hoes schenkt STUFF. ook meer aandacht aan zijn melodieën, luister maar naar het in een dronken roes vertoevende ‘Fulina’. ‘Old Dreams New Planets’ klinkt harmonieuzer dan zijn voorganger en verkent hier en daar nieuwe paden, bijvoorbeeld op het experimentele en licht vervreemdende ‘Spinning Leaf’, dat doet denken aan het Noorse avant-gardistische jazzcombo Supersilent. Met zijn intro en slechts acht nummers is ‘Old Dreams New Planets’ een compacte plaat, maar wel een echte bom, een verslavend shotje om in één teug naar binnen te werken, even van te bekomen, en dan naar terug te grijpen.
