Het kwartet Taumel heeft met zijn project T R A U M een prestigieuze taak op zich genomen. Het wordt namelijk een reeks albums waarbij wordt gekozen voor trage tempo’s en de combinatie en dito mogelijkheden van het samenspel tussen drums, trompet, bugel, elektrische gitaar en piano helemaal uit te zoeken door middel van instrumentale muziek die zich niet aan genres wenst te houden. De Duitsers lieten dit al horen op ‘There Is No Time To Run Away From Here’, waar net als op ‘Now We Stay Forever Lost In Space Together’ de nummers titels hebben die zijn gederiveerd van de albumtitel, tot de woorden zijn opgebruikt. Donkere jazz, postrock die de grenzen niet respecteert, hier en daar ellenlange gitaarsolo’s die de muziek ietwat richting symfonische rock trekken, een schelle bugel die de filmische muziek, als een Ennio Morricone in space, aan gort blaast. Deze waaier aan genres die allemaal door elkaar heen lopen in de vijf lange nummers zorgen meteen voor heel wat variatie, waardoor de mindere fragmenten nauwelijks opvallen. Taumel brengt als het ware moderne prog voor proghaters.
