Het tiende deel in de Tietchens heruitgavenreeks toont ons een minder licht verteerbaar gelaat van de veelzijdige Hamburger. Met Notturno wil Tietchens in 1987 een brug slaan tussen de industriële ondergrondkringen waarin hij op dat moment vertoeft (deze release werd oorspronkelijk uitgebracht op het label van Esplendor Geométrico), en de academische wereld van het geluidsonderzoek. Tietchens prepareert een vleugelpiano met onder andere munten en borstels, en gebruikt ze ook als percussie-instrument. Sommige stukken laten zelfs vermoeden dat de snaren door een truweel afgeschraapt werden. Natuurlijk is een link naar John Cage onvermijdelijk, maar Tietchens staat er op dat dit geen academisch album is: het is een industrieel album dat toevallig academisch klinkt. Notturno werd al eerder op cd uitgebracht (Barooni, 1992) maar voor deze heruitgave werd het originele materiaal geremastered om tegemoet te komen aan de hedendaagse kwaliteitscriteria. Wanneer Tietchens in 2003 gevraagd wordt om bronnenmateriaal van Richard Chartier te bewerken voor de verzamelaar RePostPostfabricated kan hij er geen genoeg van krijgen. Tot lang na de verschijningsdatum blijft hij materiaal inzenden, in totaal meer dan drie kwartier muziek. De eerste vijfhonderd kopers van ‘Fabrication’ krijgen trouwens een bonus cd met alle originele inzendingen van Tietchens. Maar tijdens het titelnummer retourneert Chartier het plezier door op zijn beurt de materialen van Tietchens onder handen te nemen. Het eindresultaat is een compositie van éénenvijftig minuten die zich ontspint van valse stilte over subtiele drones tot zacht elektronisch gepruttel. Een breekbaar werkstuk dat zeker goede vibraties zal veroorzaken bij liefhebbers van Francisco Lopez of de dreunmeditaties van The Hafler Trio.
